بررسی اثر تمرینهای کانسنتریک عضلات اندام تحتانی بر تنظیم آنتی سیپتوری پوسچر بیماران مبتلا به همی پارزی مزمن بعد از سکته مغزی

سابقه و هدف: شایع تر ین عامل ناتوانی بعد از سکته مغزی همی پارزی است. نقش تمرین ها ی کانسنتریک در بهبود تنظیم آنتی سیپتوری پاسچر این بیماران با توجه به اختلاف نظرهای موجود در مورد اثرات این تمرین ها در ضایعا ت نورون حرکتی فوقانی مشخص نگردیده است. مطالعه به منظور تعیین اختلال ات پاسخ ها ی فیدفوروارد مکانیسم کنترل پاسچر و تأثیر تمرین ها ی کانسنتریک عضلات اندام تحتانی مبتلا در درمان این اختلال ات در بیماران همی پارزی آسایشگاه سالمندان کهریزک تهران در سال 1382 انجام شد. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی 34 بیمار همی پارزی ثانویه به سکته مغزی مورد مطالعه قرار گرفتند. بیمارانی انتخاب شدند که حداقل 12 ماه از شروع سکته مغزی آنها گذشته باشد. بیماران به صورت تصادفی در یکی از دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. قدرت (کیلوگرم) ایزومتریک هفت گروه عضلانی با دینامومتر اندازه گیری شد. پاسخ ه ا ی فیدفوروارد با استفاده از آزمون رتبه ای frt ( functional reach test ) قبل و بعد از 12 جلسه درمان ارزیابی گردید. ارزیابی توسط دو آزمونگر که از دو گروه مطالعه اطلاعی نداشتند انجام گردید. گروه مورد علاوه بر تمرین ها ی تعادلی و عملکردی، تمرین ها ی تقویتی را دریافت کرد. به گروه کنترل فقط تمری ن ها ی تعادلی و عملکردی داده شد. از آزمو ن های t مستقل، t زوج، من و یتنی و ویلکاکسون برای مقایسه نتایج قبل و بعد از درمان استفاده شد. نتایج: میانگین سنی بیماران گروه مورد 1/7 ± 3/49 سال و گروه کنترل 3 ± 52/55 سال بود. تنظیم آنتی سیپتوری پاسچر در وضعیت موازی پاها فقط در گروه مورد از 2/0 ± 29/1 به 17/0 ± 9/2 ارتقا یافت (0001/0 p< ). در همین وضعیت و در مقایسه نتایج بعد از درمان بین دو گروه ، میانگین تنظیم آنتی سیپتوری پاسچر در گروه مورد 17/0 ± 9/2 نسبت به کنترل 18/0 ± 18/1 بیشتر بود (0001/0 p< ). نسبت بهبودی میانگین frt در گروه مورد 21/0 ± 59/1 نسبت به گروه کنترل 08/0 ± 12/0 ارتقا یافت (0001/0 p< ). قدرت همه گروه های عضلانی با نتایج frt در وضعیت تاندم (726/0-483/0 = r ) و موازی پاها (645/0-401/0 = r ) همبستگی داشت. نتیجه گیری: نتایج مطالعه از مؤثر بودن تمرین ها ی تقویتی عضلات اندام تحتانی مبتلا در بهبود پاسخ ها ی فیدفوروارد مکانیسم کنترل پاسچر برای تنظیم آنتی سیپتوری پاسچر در مرحله مزمن توانبخشی بعد از سکته مغزی حمایت می کنند. همچنین نتایج از اندازه گیری قدرت عضلات اندام تحتانی مبتلا برای ارزیابی کنترل آنتی سیپتوری پاسچر حمایت می کنند.